Ի՞ՆՉ ԵՆՔ ԿՈՐՑՐԵԼ Ի՞ՆՉ Է ՓՈԽՎԵԼ
Վերջին 3 տարվա ընթացքին` ավելի շատ «դեպքերի» և սպանությունների մասի ենք լսում քան վերջին տասնամյակի ընթացքում: Ցավալին այն է, որ հաճախ «հայն է հային սպանում»: Իննսունականների սկզբին` պատերազմի ժամանակ ծնված, մեծ դժվարությամբ ու յուրահատուկ ակնածանքով մեծացրած, պահած ու պահպանած սերունդը բանակում` ինքն է իրեն քայքայում և սպանում:
Բոլորին հայտնի է, որ դպրոցներում ռազմագիտություն, քաղաքացիական պաշտպանություն առարկաները շատ վատ են ուսումնասիրվում: Շատ դպրոցներում` ռազմագիտության համար առանձնաշված սենյակներ չկան` եղածներում էլ արդիական գույք և տեխնիկա չկա` չկան ուսումնական նմուշներ: Դպրոցների անմխիթար վիճակը` սկսել է դեռ իննսունականների սկզբից` հետևաբար վերջին դեպքերը այս հին պատճառաբանությամբ չի կարելի պիտակել:
 Ուսումնասիրությունը ցույց է տալիս, որ այս դեպքերի առիթները և պատճառները բաժանվում են երկու խմբի` հոգևոր-հոգեբանական և ֆիզիկական:
Հ.Գ. Հետևեք իմ բլոգի գրառումներին` Խոստանում եմ գրառումների մեջ առանձին առանձին և մանրամասնորեն անդրադառնալ այս «խմբակներին»
| 
