ԱՅՍ ՏԱՐԻ ԱՆԿԱԽՈՒԹՅԱՆ ՏՈՆԻՆ ՄԵԶ ՀԵՏ ՉԷ ԳՈՒՍԱՆ ՏՈՏԻԿԸ
ՀԱՅԱՑՔՆԵՐ
Անկախության օրը, ինչպես նաև այլ տոները` լավ առիթներ են մի պահ կանգնելու, անցածը վերագտնելու, վերաարժեորելու, ներկան վերագնահատելու և վաղվա օրը ճիշտ կառուցելու համար… ձեռքբերումներն ու կորուստները գիտակցելու համար…
Այս անգամ անկաության տոնին մեզ հետ չէ արցախյան ազատամարտի մասնակից հայորդի, հազարից ավելի երգերի հեղինակ, գուսան Տոտիկը` Աշոտ Բեգոյանը: Մարդ որի կյանքը տեսնելով կարող ենք պատկերացում կազմել մերօրյա իրական իրկանության մասին` այն մասին, որ ազատամարտիկ, խելացի, հասկացող, ստեղծագործ մարդը իր համեստության պատճառով կարող է անուշադրության մատնվել, մինչդեռ մի շարք մարդիկ ոչինչ չանելով հանդերձ աղաղակում են` ձգտելով ինչ-որ պաշտոնների, փողի, հայտնիության…
Գուսան Տոտիկը երբեք էլ չձգտեց փողին և հայտնիությանը` երևալուն: Միշտ մնաց ազնիվ, արդար, հայրենասեր մարդ: Համեստ կյանքից տուժեց նրա ընտանիքը, նրա առողջությունը ու նաև կյանքը, բայց նա մնաց այդպիսին` ապացուցելով, որ փողը չէ, որ պիտի երջանկացնի մարդուն:
Նրա տեղը Եռաբլուրում պահեցցին:
Գործը մնաց կիսատ թողած: Այն պիտի շարունակեն այն հայորդիները, ովքեր չենձգտի թանկարժեք «մաշնեք», հագուստ և «ծտեր» ունենալուն, այլ կլինեն ազգասեր և հայրենասեր, և ինչպես Տոտիկը` պատիվ կհամարեն ազգի համար կռվելը, վեհ գաղափարի համար զոհվելը, Եռաբլուրում թաղվելը:
Հ.Գ.
Կարծես թե մարդիկ մոռանում են, թե ինչպիսին է իսկական տղամարդը: Ցավոք: Հայ աղջիկներն էլ… տղաներն էլ:
ՀԱՅԱՑՔՆԵՐ 
