ԱՌԱՋ ԱՍԵԼՈՎ` ԴԵՊԻ ԵՏ ԵՏ ԵՆ ԳՆՈՒՄ, ՈՒ ՏԱՆՈՒՄ...
Իրականում` սեռական փաքրամասնություններ եղել են միշտ` այդտեղ բացարձակ ոչ մի նոր «ժամանակակից» բան չկա եւ լինել չի կարող: Սեռական ազատությունը` մեզ ավելի շատ հայտնի է անառուկութկություն, կամ պոռնկություն անունով, որը նույնպես նոր չէ: Քանի անգամ հիշեքրել եմ` պոռնկությունը ամենաառաջին «մասնագիտություններից» է համարվում` այդտեղ էլ ոչ մի նոր բան, բացահայտում ու «ժամանակակիցություն» չկա... Մի խաբնվեք` դա ուղղակի ապազգային եւ անկրոն որոշ մարդկանց քաղաքականությունն է, որոնք ամեն գնով փորձում են իշխանության հասնել:
Տեսանյութը` Ռուսաստանի դաշնության ներկայիս քաղաքական իրականության մասին է, որը շատ նման է այն ամենին, ինչ որ մեզ մոտ է կատարվում:
Մեր ապագան կանխատեսելու համար` կարող ենք տեսնել այն երկրների վիճակը, որոնք նույն մեր քաղաքական ստրուկտուրայից ունեն, մարդակնց մտածելակերպը նման է մեզ, բայց երկիրը ընդհանուր առմամբ ավելի զարգացած է... Այդպիսի չափանիշներով` ՌԴ-ն մեզ համար ամենավառ օրինակներից է:
Շատ ավելի նպատակահարմար կլինի, եթե մենք ՌԴ սխալների փորձից ելնելով լուրջ դատողություններ անենք` համախմբվենք եւ պայքարենք: ՀՀ-ի նման սակավաթիվ մարդկային ռեսուրս ունեցող երկրի համար սա է ամենահարմար ուղին: Սխալվելով, իսկ հետո սեփական սխալների հիմման վրա ձեռք բերած փոձի միջոցով փայքարելը` ամենաարյունալի եւ ամենադառը մեթոռն է, որը քիչ բնակչություն ունեցող մեր երկրի համար կարող է լինել ճակագրական սխալ: Պետք է հասկանալ...
Իրականում` Սեռական ազատությամբ զբաղվող, սեռական «բազմազան» հետաքրքրություններով զբաղվող մարդը` չի նպաստում առաջադեմ հասարակության ձեւավորմանը` քանի որ դա ոչ մի կերպ չի նպաստում նորագույն տեխնոլոգիաների առաջընթացին եւ մարդկային համընդհանուր զարգացմանը: Ընդհակառակը...
Ծխող, ալկոհոլ օգտագործող, կամ սեռական զվարճանքներով զբաղվող մարդը` հետադիմական է, քանի որ այդ իր կորցրած ժամանակահատվածում մյուսները գիտական բացահայտումներն են անում, նպաստում են տեխնոլոգիաների զարգացմանը եւ մարդկության համընդհանուր արժեքների նոր չափանիշների ձեւավորմանը: Նրանք հակառակն են անում` արգելակում են առաջնթացին` շեղում են նաեւ մյուսների ուշադրությունը:
Կարծում եմ, որ կգա մի ժամանակ, որ նման «մոլուցքներ» ունեցողներին կհամարեն հիվանդ եւ կմեկուսացնեն հասարակությունից, բայց դա չի նշանակում, որ հարցը պիտի անտերության մատնվի: Մինչեւ այդ ժամանակը ինքնուրույն գա ու հասնի մեզ` մենք արդեն կարողէ եւ չլինենք: Հետեւաբար` սպասել պետք չէ, պետք է գործենք:
|