Իրականում` հայաստանը եղել է եւ մնում է համայն աշխարհին բարձր մակարդակի մաթեմաթիկոսներ, ֆիզիկոսներ եւ կիբեռնետիկներ պարգեւող երկիր, սակայն այդ պարգեւները աչքի ընկնելուց անմիջապես հետո, կամ կորչում են ՀՀ սոցիալական անախորժությունների եւ հոգսերի մեջ, կամ էլ գնում են երկրից դուրս եւ սկսում են աշխատել «ուրիշների համար»:
Սակայն` մի շարք ուսումնասիրություններ ցույց են տալիս, որ ապագայի մարդիկ ամբոզջովին պիտի լինեն տեխնոկռատ` ժամանակակից «փեշակների» մի մասը կվերանա` ամբողջովին ավտոմատացված գործունեության ոլորտի վերածվելով, որի փոխարեն մարդիկ կսկսեն անել ավելի ինտելեկտուալ աշխատանքներ:
Ի դեպ` Ռոսսիա 2045-ը Ֆոտուրիստական մի նախաձեռնություն է, որը իր վերջնական արդյունքին կարողե եւ հասնի ավելի ուշ` օրինակ 2075-ին կամ ավելի շուտ` 2030-ին: «Ռոսսիա 2045»-ի նման մի շարք ուրիշ երկրներ էլ իրենց նախաձեռնությունները ունեն: Ի դեպ հայերն էլ ինչ-որ նմանատիպ բան պետք է որ ունենային, որը կոչվում էր «Հայաստան 2020», սակայն մեր 2020-ը ուրիշ բնույթի նախաձեռնություն էր: Ինչեւե իմ տեղեկություններով «Հաաստան 2020»-ը այսօր «չգիտեմորտեղ» է: Սակայն` սկզբից էլ հեռանկարային չեր թվում ինձ:
Ես հաճախ եմ կրկնում, որ Համակարգիչը եւ համացանցը ապագայինը չեն` վաղվա գիտությունը չեն, այլ հենց այս օրվա գիտությունն են, եւ մասամբ արդեն մեր անցիալի:
Պարզվում է` Ռոսսիա 2045-ի պատկերացումները` ուշ թե շուտ պիտի իրագործվեն: Ուշ թե շուտ այս ամենը պիտի ներկայություն դառնա մեր կյանքի մեջ: Ու այսօր արդեն մենք որոշում ենք լծվելու ենք այդ աշխատանքին նպաստելուն թե լինելու ենք ավելներդ:
Հիմա` ամեն մի մարդ պետք է կարողանա ճիշտ` ի օգուտ օգտագործել համակարգիչը: Խաղ չխաղալ, «Կայֆեր» չանել, այլ կատարել ինֆորմացիայի փոխանակություն, որի արդյունքում գիտության մեջ աջառաջւնթաց կլինի...
Պետք է հիշենք` մեր հարեւան ադրբեջանի եւ թուրքիայի ազգաբնակչության համընդհանուր թվաքանակի հետ համեմատ ՀՀ բնակչությունը մեկ տոկոսից քիչ ավել է կազմում: Հետեւաբար` մեր ուժը մեր ինտելեկտը պիտի լինի, մեր միտքը, մեր շնորքը: Այդպես կա այսօր` անկախ մեր ազգաբնակչության փոքր թվաքանակից մեզ հետ հաշվի են նստում, բայց այժմ փոխվում են տեխնոլոգիաները… եւ եթե մենք ցանկանում ենք, որ հետագայում էլ շարունակեն հաշվի նստել մեզ հետ` պետք է փոխվենք նաեւ մենք:
Պետք է հիշենք` մեր հարեւան ադրբեջանի եւ թուրքիայի ազգաբնակչության համընդհանուր թվաքանակի հետ համեմատ ՀՀ բնակչությունը մեկ տոկոսից քիչ ավել է կազմում: Հետեւաբար` մեր ուժը մեր ինտելեկտը պիտի լինի, մեր միտքը, մեր շնորքը: Այդպես կա այսօր` անկախ մեր ազգաբնակչության փոքր թվաքանակից մեզ հետ հաշվի են նստում, բայց այժմ փոխվում են տեխնոլոգիաները… եւ եթե մենք ցանկանում ենք, որ հետագայում էլ շարունակեն հաշվի նստել մեզ հետ` պետք է փոխվենք նաեւ մենք:
